Onze 1ste dag in het ziekenhuis van Kabgayi

Vanmorgen liep de wekker af om 05u45, om 06u15 hadden we met ons drietjes afgesproken aan de ontbijttafel. Ik had graag nog snel voor het eerst in Rwanda een douche genomen (nu er eindelijk eens water uit de kraan kwam) maar mijn 2 reisgezellen waren mij voor, hier zijn maar 2 douchen…ik zette dus alle hoop op vanavond (wordt vervolgd)…

Om 7u waren wij in het ziekenhuis voor de geplande stafvergadering die dan uiteindelijk 2O minuten later (lees : Afrikaans uur) van start is gegaan. Na afloop hebben we ‘de hele bende’ artsen,verpleegkundigen en ander personeel uitvoerig begroet. Daarna zijn we naar het operatiekwartier (OK) gegaan en daar hadden de lokale collega’s een vergadering belegd waar we het OK-gebeuren besproken hebben en afspraken hebben gemaakt voor de komende 2 weken. Ik was bijna vergeten dat de Rwandesen meesters zijn in het ‘veel praten maar weinig zeggen’. Hier kregen we ook te horen dat er een anesthesieverpleegkundige surplus was bijgekomen in Kabgayi wat toch wel goed nieuws betekent. Nadien is Musa gestart met de consultaties en Cécile en ik zijn de dozen van AZV met materiaal gaan zoeken in de apotheek, deze naar OK laten brengen en ze nagekeken. We hebben ook de OKzalen gecheckt, de ontwaakkamer in orde gebracht, op sterilisatie de instrumentendozen gaan maken voor de ingrepen voor morgen… alles dus in gereedheid gebracht om morgen (dachten we) te kunnen starten.

Ik heb mijn kleine mini-laptop mee en maak dus ‘thuis’ mijn blogberichtjes in Word om deze dan op een snellere manier te kunnen versturen via internet vanuit het ziekenhuis. Er is zelfs sinds kort draadloos internet dat vrij goed en snel werkt op één bepaalde plaats in het ziekenhuis, een mooie vooruitgang dus ! Ik had net gedaan met mijn blogberichtjes te plaatsen en jullie leuke reacties te lezen als Cécile mij kwam halen voor een urgentie waarvoor ik mee aan tafel moest. Ik ben dus om 13u30 naar OK gespurt om dan uiteindelijk om 16u30 onze patiënt op de operatietafel te krijgen ! Het ging om een jonge man met een geperforeerde maagulcus (een gat in de maag tgv een maagzweer) met een fameuze buikvliesontsteking tot gevolg waar we dan een laparotomie (een open buikoperatie) hebben bij gedaan voor een maagoverhechting en de buik goed te spoelen. De algemene verdoving is uitstekend verlopen waar ik heel blij om was ! Hopelijk slaat nu nog de antibiotica snel aan zodat onze moeite niet voor niks is geweest en deze man kan herstellen.

Een beetje moe maar toch voldaan heeft de ambulance-taxi ons naar huis gebracht, het regende pijpenstelen en het was ondertussen al aardig donker (19u30).

Ik was blij Jean-Marie te zien die weer super goed zijn best had gedaan om lekker te koken maar toen kwam de teleurstelling van de dag : de kranen stonden weer droog en heb weer een zalige douche op mijne buik kunnen schrijven ! Hopelijk morgen beter …

Groetjes van ons allen en tot een volgende !