Onze gewijzigde weekendplannen

Hallo iedereen,

Zaterdagmorgen is Musa iets voor 7u vertrokken naar Kigali. We kwamen mekaar nog net tegen in de gang vóór hij vertrok, hij vertelde mij dat hij er eens goed had over nagedacht en het eigenlijk toch niet zo’n goed idee vond om zondag met Cécile met de bus naar Kigali te rijden. De busterminus ligt blijkbaar op een 6 km van het centrum van Kigali, dat zou betekenen dat we dat traject te voet zouden moeten doen. Gezien ons Cécile nog wel zeer goed te been is en nog ‘vive’ is voor haar (respectabele) leeftijd, deed Musa het voorstel om volgende week zaterdag (onze dag van vertrek) wat vroeger te vertrekken naar Kigali om dan met de auto en onze chauffeur, een paar leuke plaatsen te bezoeken in Kigali en dan een beetje de toerist uit te hangen…(En nu hoor ik mijn mama denken : wat ben ik daar blij om…) !

Zaterdagmorgen was er, gewoontegetrouw, een plaatselijk marktje opgezet onder het afdak van ons huis hier, ze hebben dan wat handgemaakte en andere spulletjes bij, die ze verkopen. Ik voelde mij even in Turkije want het was afdingen troef ! Wederom heb ik de plaatselijke bevolking ‘gesteund’ en een paar souvenirtjes gekocht (ik hoop dat Xander ze leuk zal vinden).

Terwijl ik aan het schrijven was aan de (2 nog te posten) blogberichten, werd er aan de deur geklopt. De verantwoordelijke ( Mr. Vincent) van de informaticadienst van het ziekenhuis kwam ons een bezoekje brengen en ons informeren over de werkzaamheden hier voor de deur. We hadden gezien als we vrijdagavond thuis kwamen, dat de rieten omheining alsook heel wat bomen neerlagen die de straat met onze tuin afschermden. Er lagen ook veel bakstenen klaar en deze dienen blijkbaar om een muur te bouwen rond het huis hier. Zaterdagmorgen waren hier heel veel mensen aan het werk om die bomen in stukken te hakken en alles wat op te kuisen. (Lees nu : daar gaat ons WE waarvan we hadden gehoopt om wat van de buitenlucht te genieten en vitamine D op te doen, want als blanke gaan buiten zitten met al die blikken op ons gericht vanop de drukke straat : nee merci, laat maar zitten.)
We hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om aan Mr. Jean-Claude te vragen, die hier met zijn auto was, of het mogelijk was om mij te vergezellen naar de bank (geld omwisselen) in Gitarama, hier 5 km verderop. De bedoeling was dat ik vrijdagavond samen met Musa naar de bank zou gaan maar gezien dat het operatieprogramma was uitgelopen, was het er niet meer van gekomen. Jean-Claude is mij dan in de namiddag komen halen en hij is mee geweest als ‘mijn bodyguard’. We waren nog geen 500 m ver of de politie deed ons stoppen : controle van de autopapieren ! Identiteitskaart en rijbewijs waren niet nodig maar het bewijs van de autokeuring moesten ze wel zien, ik kon mijn oren niet geloven ! De auto’s hangen hier werkelijk met ‘haken en ogen’ in mekaar en er komt een roetwolk uit de uitlaat dat je niet meer ziet of het een witte auto is of een zwarte…


Zaterdagmiddag had Cécile hier een familielid (Père André) van haar uitgenodigd die in Kigali bij de Broeders Jezuïeten zit. Père André is 79 en was gewoon met het openbaar vervoer van Kigali naar Kabgayi gekomen om dan met een moto-taxi verder naar hier te komen ! Die moto-taxi’s vervoeren hier héél veel mensen daar waar een geen openbare busjes rijden en vervangen de gewone taxi’s want die zie je hier niet rijden.
Voor de rest heeft het de ganse namiddag en avond pijpenstelen geregend en was er toch geen sprake van buiten te gaan zitten.

Zondagmorgen zijn Cécile en ik naar de mis van 9u geweest, het was een Frans gesproken mis, de kerk zat goed vol. Na de mis zijn we naar huis gekomen en hebben we een uurtje genoten van het zonnetje ! Jean-Marie had 2 zetels voor ons buiten gezet achter een kleine haag. Na een heerlijke koude schotel hebben Cécile en ik een middagdutje gedaan.

Nu ga ik de avond nog vullen met wat te lezen om dan straks samen met Musa te dineren als hij terug is van Kigali. Ik ben al eens in de potten bij Jean-Marie in zijn keuken gaan kijken en het wordt gebraden kip met verse frietjes en groene boontjes & wortelen in tomatensaus. Als het zo lekker gaat zijn als het ruikt, zal het wederom een geslaagde maaltijd zijn !

Tot een volgende !