Begin van een nachtmerrie

Hallo,

Woensdag 17 oktober 2012

Musa had al aan de ontbijttafel laten vallen, dat hij eens we in het ziekenhuis zouden aankomen, hij alleen de patiënt (prostaatverwijdering) met de heringreep van gisteren zou gaan bekijken. Mijne dikke teen (= mijn vrouwelijke intuïtie) deed het vermoeden rijzen dat hij eerst naar OK wou gaan om te kijken of “het lichtprobleem” opgelost was, want gisterenavond heeft hij tegen het voltallig OK-personeel gezegd, dat als er niks aan die operatielamp zou gebeuren, dat hij niet zou opereren vandaag. Hij verwijt het gebrek aan goed licht één van de redenen van zijn heringrepen. En ja hoor, het was inderdaad zo ! Ik heb de discussie van op afstand gevolgd en zelfs in het Kinirwanda’s (= de taal die ze hier spreken) hoorde ik aan zijn stemintonatie dat het daar niet pluis was … (ik kreeg er zelfs krampekes van)
Hij kwam buiten gestormd en zei me dat hij naar de directeur ging om het probleem daar gaan aan te kaarten. Volgens Freddy was het probleem niet zozeer de ‘lampjes’ zelf maar wel de ‘armaturen’ die ontbraken in het ziekenhuis. Hij stelde dus voor om zaal 2 te sluiten, en gezien in de 2 zalen dezelfde operatielampen omhoog hangen, deze uit zaal 2 te ontvreemden, om die dan allemaal in zaal 1 in de grote operatielamp te plaatsen (12 in totaal). 2 personeelsleden van de technische dienst kwamen plots ten tonele om deze klus te klaren. Dus bijgevolg hebben we vandaag de hele dag in 1 operatiezaal gewerkt, met een operatielamp waar 12 ‘ampullen’ in branden, i.p.v. over te stappen van de ene naar de andere zaal. Nu eerlijk gezegd, zoveel verschil maakt het niet uit of er nu 4 of 12 lampjes branden in die ene lamp... Het zijn allemaal kleine halogeenlampjes (ampullen) die dus vooral veel warmte geven en alleen maar een beetje ‘sfeer’licht. Dit probleem moet tijdens de debriefing bij AZV zeker aangekaard worden want zoveel stress is voor niemands hart goed !
In deze omstandigheden hebben we 4 patiënten geopereerd, deze keer is het daarbij gebleven.

Cécile en ik zijn naar huis gekomen rond 18u, en wonder bij wonder, was er én elektriciteit én water !
Dat was de 1ste keer dat dit ’s avonds het geval was.
Wij hebben ons dus lekker kunnen opfrissen vooraleer we naar “ Mama Double” zijn gaan.
Dr. Norbert met zijn echtgenote Chantal en Dr. Vincent zijn ons met de wagen komen oppikken en wij hebben een fantastische Rwandese avond mogen beleven! Zij hadden blijkbaar het eten op voorhand besteld en hebben ons getrakteerd op reuze gegrilde kippenbouten, 2 volledige Tilapia’s (vis), gebakken groene bananen en ieder kreeg een bordje met wat rouwkost en gebakken wafeltjes- frietjes. Eerst kwam een serveuse rond met een waskom, vloeibare zeep en een fluitketel met warm water af om onze handen te wassen. Daar kwam mijne dikke teen weer af… jaja : de bedoeling was dat iedereen gewoon met zijn handen alles nam en at. Cécile heeft bestek gevraagd en braaf alles met mes en vork binnen gespeeld. Ik ben met een vork begonnen maar heb dat na enkele happen links laten liggen en heb gewoon de meerderheid gevolgd !
Ik heb erg genoten van deze avond !

Wederom : wordt vervolgd …